"Повикот на дивината" - Џек Лондон

              Повикот на дивината е еден вид прозна поема во која централна тема е митот на едно кученце кое успеало да преживее во многу настани во кои тоа можело да го изгуби својот живот. Бак живеел на голем и богат имот во една голема куќа, во сончевата долина на Санта Клара. Тоа беше имотот на судијата Милер. Бак беше како господар на имотот. Тој на овој имот живееше четири години.   Подоцна ќе промени неколку сопственици кои ќе бидат во потрага по богатство, а неговата работа е да ги влече тешките санки. Интересно е тоа што кај него се буди она нешто кое тој претходно не го чувствувал.

          Станува збор за одличен и безвременски роман во кој постојано ќе се соочувате со Бак, а на секоја наредна страница ќе се радувате за него. Тој ќе запознае многу кучиња, од кои повеќето ќе бидат непријателски настроени. Ќе преживее неколку напади од такви кучиња, и ќе биде приморан да го убие кучето Шпиц. Ќе стане главен над сите кучиња и ќе воведува мир помеѓу нив. Ќе издржи и кога скоро сите негови пријатели ќе умрат од глад.  

         Во овој нов свет Бак се соочувал со секакви проблеми во кои самиот наоѓал решение. Се соочувал со секакви настани со кои досега не се сретнал, на пример тој кога го донеле во Алјаска бил купен од Перо, сопственик на група кучиња кои влечеле санки. Бак се борел со тие кучиња за престол. По неколку борби тој успеал да победи. Што е најважно тој никогаш не се откажал. Тој многу се променил откако го киднапирале. Претходно тој бил нормално овчарско куче кое живеело спокојно во една вила. Кога го киднапирале тој станал поопасен, нападен, суров.

         Бак бил упорен, храбар, бестрашен кој успеал да се справи со поларните кучиња и хаските , кои често го напаѓале. Тие кучиња кои биле пораснати таму умирале од глад и студ во споредба со Бак кој го надминал сето тоа и дури и тој кога се борел со тие кучиња ги искористувал и последните сили не се откажувал така лесно , бил храбар и бестрашен. После сите тие настани тој го стекнал најдобриот пријател меѓу сите тие поларни кучиња. Неговиот најдобар пријател се викал Џон Тортон. Тој поминува многу време со Бак но подоцна за време на еден напад од Индијанците Бак го губи својот најдобар пријател Џон Тортон. Бак успеал да се спаси од нападот и се обидел да го спаси и Тортон но не успеал. Многу тагувал. После овој настан Бак станува водич на глутница волци со црни муцки кои се бореле со овчарските кучиња и најхрабрите ловци.

        На крајот, Бак,  конечно си го наоѓа својот дом. Местото каде што треба да живее, под поларните сончеви зраци, во густите шуми со сојот на шумските волци. Секако на Бак му било тешко кога му се враќаше сликата на големата вила на судијата Милер, во сончевите зраци на Санта Клара, играта со децата на неговиот сопственик, прифаќаји ја суровата реалност за преживување. Авторот Џек Лондон, со овој прекрасен роман богат ритам на авантуристичност и суровост, сака да ни каже дека дури и да си го смениме местото на живеење, да одиме до другиот крај на светот, ние сепак ќе тагуваме за нашата незаборавна природа од каде што потекнуваме.

"Панонски легенди" - "Житие на св.Кирил" и "Житие на св.Методија"

                 "Панонски легенди" - "Житие на св.Кирил" и "Житие на св.Методија"

Во делото  "Панонски легенди" се зборува за животот на Кирил и Методиј. Панонски легенди се вид црковна литература, што се создавала во периодот на средниот век кај сите христијански народи. Тие претставуваат едно од најстарите дела на оригиналната словенска книжевност. Ова дело содржи две житија Житието на Кирил и Житието на Методиј. Свети Кирил и Методиј се браќа родени во Солун во IX век, кои станале мисионери на христијанството помеѓу Словените од Голема Моравија и Панонија.  

Во Житието на Кирил е напишано за неговиот живот, од неговите млади години па продолжува со опис на неговиот образовен живот. Неговото школување во Маглаурската школа, па како библиотекар во црквата света Софија. Една од поважните мисии на Кирил и Методиј е Моравската мисија кога кнезот Ростислав ги повлекува да проповедуваат на словенски.

Во Житието на Методиј , постариот брат на Кирил, е опишано делото и сопствениот живот. Авторот овие браќа ги нарекува "раби божји", претставувајки ги како апостоли и светци. Овие учени луѓе го одбраниле своето дело употребувајќи мудрост: "Зарем Сонцето не не грее сите?" Поради ова тие примиле многу љубов од луѓето и биле ослободени од папата.

Со почит 

Леонтина Кузмановска

IX-2

одделение

Хомер "Илијада"

                                                                 “Илијада”- Хомер

Хомер е грчки поет и традиционално славен како автор на големите грчки епови „Илијада“ и Одисеја. Според традицијата, Хомер е слеп, и различни јонски градови се сметаат за негово родно место, но инаку неговата биографија е празна. Не се знае точно кога живеел.Немаме точни информации за животот на Хомер,  додека други древни извори велат дека живеел во времето на Тројанската војна, на почеток на XII век п.н.е.

 Прифатено е дека „Илијада“ и „Одисеја“ се создадени околу 8 век п.н.е., односно „Одисеја“ неколку децении подоцна. Постојано се води дебата околу тоа дали истиот поет е автор и на „Илијада“ и „Одисеја“; а за останатите дела мнозинството се согласува дека се напишани подоцна.

„Илијадата“ е епопеја односно најголемо епско дело во стихови. Темата во „Илијадата“ е Тројанската војна, поточно последната, десеттата година од војната и уништувањето на градот Троја.Поводот за Тројанската војна е грабнувањето на Елена, жена на Менелај од страна на Парис. Парис ја грабнува Елена како награда од Афродита.Причина за оваа војна било богатството на градот Троја кое било примамливо за Ахајците.Војната ја започнале ахајските владетели Агамемнон, Менелај, Ахил, Одисеј, за да се одмаздат за грабнувањето на Елена. Оваа војна траела десет години. И боговите се вмешани во војната. Зевс е неутрален и според некои митолошки приказни тој ја предизвикал војната зашто сметал дека земјата е пренаселена.

Стилот на Хомер е реалистичен при описот на борбите, јавниот живот, семејните односи, домашните занимања, на предметите, животните, итн., испреплетен со фантастични елементи од митологијата (боговите). Епското спокојство во раскажувањето како и богатството на стилски фигури ја креваат епопејата на многу високо уметничко ниво. Двојните епитети се одлика на хомеровскиот стил. Секој лик го  красат специфични епитети кои речиси сраснуваат со името. Така, Ахил е брзоногиот, божескиот, боголикиот, прекрасниот, русокосиот, синот Пелејев; Зевс е громобиецот, премудриот, громовникот, облакоберецот; Агамемнон е силниот, јуначкиот, големиот, пресилниот цар и великиот водач; Хера е белолакта, златостолна; Атина- сјајноока; Аполон е сребренолак, далекуметен, Фојб (светол); Арес е човекоморец, мажоморец, градобиец; Афродита е насмешлива (весела); Артемида е стрелометна; Хектор е коњокротец, сјајношлемец итн. Освен за ликовите двојни епитети се употребени и за други појави и предмети: кораби брзопловни; оган живожарен; корабоводци итн.

 „Илијадата“ изобилува и со контрасти, компарации, антитези и други стилски фигури, што придонесува да се наслика една реална слика на човековата душа, на човековите карактери и страсти и на амбиентот во кој се движат и живеат тие ликови. „Илијадата“ е одраз на целокупниот живот на едно општество (предробовладетелско) и на еден значаен историски настан (Тројанската војна).

    Извадок од VI песна („Разделбата на Хектор и Андромаха“)

            Ај, кажете ми мене по правина слугинки мои

            кај пошла од дома зар Андромаха белолакта сега?

            Дали до своите золви и јатрви стокмени добро,

            или до храмот Атенин си отишла, кај што и други

            многу краснокоси Тројки ја молат божицата страшна.